2 ἔᾰρ, ἔαρος, τό
• Alolema(s): εἶαρ Call.Fr.523, Euph.67.3, Nic.Al.314, Hsch.; ἦαρ Hsch.; ἶαρ Hsch.


1 sangre κονίστραι ... λύθρῳ τε καὶ εἴαρι πεπλήθασι Call.Fr.328, Αἰακίδαο εἴαρος Euph.l.c., τὸ δ' ἐκ μέλαν εἶαρ ἔδαπτεν Call.l.c., cf. Nic.l.c., φόνοιο θερμὸν ἔ. Opp.H.2.618, ἔ.· chipr. αἷμα Hsch., cf. Sud., Sch.Er.Il.19.87b, EM 294.47G.

2 aceite ἐκ λύχνου πῖον ἔλειξαν ἔ. Call.SHell.259.22, εἶαρ ἐλαίης Nic.Al.87.
• Etimología: Tema en *r proc. de un ant. heterócl.; cf. het. ešḫar, eš(ḫa)naš, ai. ásṛg, asnás, toc. A ysār, B yasar, lat. aser, assar-, etc. < *esH1r/n; es dud. si εἶαρ / ἦαρ proceden de un alarg. métr. o son formas originarias c. voc. larga.